Eerste, Enige of Echte?
Het jubileum van de ‘Fietsersbond’ roept bij mij herinneringen op aan een belangrijk moment in de geschiedenis van
de
Eerste Enige Echte Nederlandse Wielrijdersbond:
de keuze van de naam van de nieuwe club, daar was ik bij betrokken.
In die tijd waren er veel actiegroepen die zich met het verkeer en het fietsen bezig hielden. Ik was actief bij “Verkeerd Verkeer” in Utrecht en daarom bezig met een
anti-autokwartet. Toen de fietsersbond in wording dat plan wel zag zitten, ben ik daar versneld mee doorgegaan.
Het zou de eerste officiële publicatie worden van de fietsersbond in oprichting.
Maar hoe ging onze club heten? Daarvoor moest eindelijk een definitieve keuze gemaakt worden tussen drie even populaire voorstellen, want het kwartetspel was bijna klaar.
Omdat we er tijdens onze vergaderingen bij de Werkgroep 2000 in Hoogland bij Amersfoort niet uitkwamen, besloten we om de drie opties te combineren
tot 'Eerste Enige Echte Nederlandse Wielrijdersbond', zodat het
spel '
Eerste Enige Echte Autokwartet' ging heten.
Het kwartet is nu dus ook jarig, het is compleet gepubliceerd en te downloaden via de link:
https://www.documentatie.org/idUDSpagina.asp?id=234427.
Het doosje alleen al was typisch jaren-’70: een gecompliceerde afbeelding. Gemaakt met de techniek van toen.
Zes foto’s, uitgeknipt en over elkaar heen geplakt.
Met wrijfletters voorzien van een cirkelvormige tekst.
Om de laatste foto’s bij de gekozen woorden te krijgen, was soms wel een speciale aanpak nodig. Wat theater voor het goede doel, daar waren we niet bang voor.
Zo fietste ik met een laadbak achterop, met de tekst
“doe meer met de fiets”, naar het hoofdbureau van
politie. “Voor de nieuwe fietsersbond wil ik in de spits foto’s maken,
midden op knooppunt Oudenrijn. U weet toch wel dat we het fietsen aan het promoten zijn?” Na wat gegrinnik kreeg ik tot mijn verbazing toestemming.
“We zullen uw nummerbord doorgeven aan de agenten aldaar”. “U snapt het nog niet: wij rijden niet in een auto!” Resultaat: een politiewagen zette me af
op de brug die toen in het midden van knooppunt Oudenrijn lag. Ik had mijn statief nog niet opgesteld of er stopte een verbaasde motoragent.
Nu illustreert hij het woord “
autorisatie” in het kwartet.
De Vogelvrije Fietser pakte flink uit met de promotie.
Jaargang 1, nummer 2 had de reclame op de achterkant,
met erbij “de eerste druk is bijna uitverkocht,
2e druk wordt overwogen”.
Jaargang 1, nummer 3 had op de achterkant heel groot de fotomontage.
Fietsers reageerden heel positief op het spel, uiteraard. Maar het ging ons erom de automobilisten te bereiken. Ik hoorde “leuk om in de file te spelen”.
Maar “
de auto kost mensen” shockeerde er geen een.
Zelfs “
de laatste blik” kwam niet over. Kennen automobilisten dan geen gevoel?
Nee, dat is het niet, de “
scherpe maatregel”, met de foto van een spijker
die onder een autoband geplaatst was, leidde tot woede-uitbarstingen. Maar wat het allerergste is: het hele kwartet is nu, na 50 jaar nog akelig actueel!
En ik, 50 jaar later, fiets ik nog? Ik ben nu 78 en dank mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid aan het fietsen. Al ruim 40 jaar maak ik tochten
door Europa en omstreken. Afgelopen zomer 6.238 km, onder meer naar Italië en Zwitserland. Met zo’n kleine 50 kilo bagage weer heel wat passen gereden.
Mijn motto: '
Slow cycling,
dat is fietsen voor je plezier en je wint altijd '.
“Dan zul je vast wel elektrisch rijden?” Kom nou, dan reed ik nu in een scootmobiel. Ik ben nog van de EchteFietsers-Bond.
Jean Penders.